Chociaż świadomość społeczna w zakresie chorób psychicznych rośnie, to wciąż niektórzy nie potrafią rozróżnić zasadniczo odmiennych chorób, jak anoreksja i bulimia. Faktem jest, że bulimia może towarzyszyć anoreksji, nie oznacza to jednak, że jest jej synonimem. Inną nazwą dla anoreksji jest jadłowstręt. Chora bądź chory odmawia spożywania posiłków, co argumentuje w wieloraki sposób. Najczęstszymi przyczynami anoreksji są: strach przed zwiększeniem masy ciała, który miałby (według chorego) skutkować społecznym wykluczeniem; teoria wewnętrznej czystości; przesadny perfekcjonizm i dążenie do ideału, który nie istnieje i nie ma prawa istnieć; niektórzy chorzy wspominają także o anoreksji w kontekście kary, której finałem ma być śmierć w agonii. Z badań wynika, że jadłowstręt częściej dotyka biseksualistów i homoseksualistów, co związane jest zapewne ze społeczna presją związaną z ich preferencjami seksualnymi. Inne badania wykazują, że anoreksja może być dziedziczna. Bulimia z kolei może wiązać się z rezygnacją z jedzenie, ale nie musi – wręcz przeciwnie bardzo często wiąże się z obżarstwem. Chory spożywa posiłek, po czym stara się go zwrócić. Bulimia objawia się właśnie wymiotami, stosowaniem lewatyw, częstym i nadmiernym spożywaniem środków przeczyszczających, a także wykonywaniem ćwiczeń fizycznych wbrew ograniczeniom organizmu.
Anoreksja a bulimia
